Τελικά είμαστε πραγματικά ελεύθεροι;

Σημείωση! Το παρακάτω κείμενο δεν έχει να κάνει με το gaming αλλά με γενικότερες σκέψεις, απόψεις του συγγραφέα. Παρακαλώ όποιος δεν έχει όρεξη για ψυχοπλάκωμα ή σκέψη ας μην το διαβάσει. Έχουμε ένα κάρο άλλες gaming αναρτήσεις οπότε ανατρέξτε σε κάποια από αυτές.
Ευχαριστώ.



Η ελευθερία, δηλαδή η δυνατότητα του ανθρώπου να έχει την δική του κρίση και βούληση καθώς και να μετατρέπει τις επιθυμίες του σε νόμιμες πράξεις, στις μέρες μας δεν είναι λίγες οι φορές που παραβιάζεται. Είναι πολλές στιγμές που δεν το αντιλαμβανόμαστε, άλλες που μας φαίνεται αναγκαίο κακό για την επίτευξη άλλων στόχων. Άλλες φορές απλά κλείνουμε τα μάτια και συνεχίζουμε να νομίζουμε ότι ζούμε ελεύθεροι, όταν αυτό δεν είναι απολύτως αλήθεια.

Υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι που απειλούν την ελευθερία. Ένας από τους βασικότερους δεν είναι άλλος από το χρήμα που παρότι απαραίτητο για την λειτουργία των οικονομικών δραστηριοτήτων και κατέπεκταση και για την κοινωνία και την πρόοδο της, αμέσως κατατάσσει τους ανθρώπους σε επίπεδα. Οι στερήσεις, η φτώχεια και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο που βιώνουν τα χαμηλότερα από αυτά τα επίπεδα σαφώς τους στερούν ελευθερίες. Η σωστή υγεία, εκπαίδευση αλλά και άλλες ανάγκες όπως διασκέδαση, έκφραση αποτελούν άπιαστο όνειρο για αυτούς τους ανθρώπους αφού όχι μόνο δεν έχουν πρόσβαση σε αυτές τις βασικές <<ανέσεις>> αλλά και ούτε τον χρόνο ώντας αναγκασμένοι να εργάζονται όλη μέρα για να επιβιώσουν. Αν αυτό δεν θεωρείται απώλεια ελευθερίας τότε τι θα έπρεπε να λέγεται έτσι;

Άλλες απειλές είναι πιο ύπουλες και επηρεάζουν μεγαλύτερο φάσμα ανθρώπων. Μία από αυτές είναι η προπαγάνδα, η παραπληροφόρηση και ο λαϊκισμός που ασκείται από τα ΜΜΕ. Πλέον μέσω αυτών και των συμφερόντων που ακολουθούν διαμορφώνονται ολόκληρες γενιές και συνειδήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως. Όλοι έχουμε πρόσβαση στην τηλεόραση άρα όλοι γινόμαστε αποδέκτες της σαβουροκουλτούρας που προσπαθούν οι περισσότεροι να περάσουν. Μία κουλτούρα όπου το διαφορετικό είναι κακό. Μία κουλτούρα που οι ταμπέλες μπαίνουν πριν καλά-καλά το καταλάβουν αυτοί που τις βάζουν. Είσαι αντιδραστικός και έχεις μακριά μαλλιά ή/και μούσια; Είσαι αναρχικός. Είσαι πιο παχύς, πιο λεπτός, πιο κοντός, πιο ψηλός, καραφλός, κουτσός στραβός, μιλάς λίγο διαφορετικά, συμπεριφέρεσαι διαφορετικά; Τότε είσαι παράξενος, άρρωστος, ξενέρωτος. Διαβάζεις κόμικς ή βιβλία φαντασίας, παίζεις παιχνίδια; Είσαι απροσάρμοστος και κολλημένος. Οτιδήποτε διαφορετικό, οποιαδήποτε μορφή ελεύθερης έκφρασης υπάρχει καταπατείται παράλληλα με την ελευθερία του ανθρώπου να εκφραστεί ελεύτερα και να κάνει αυτό που τον ευχαριστεί. Τα ΜΜΕ προσπαθούν να απαγορεύσουν το δικαίωμα στην διαφορετικότητα, το δικαίωμα στην ελευθερία. Εδώ συμβάλουν κατά πολύ και οι προκαταλήψεις της κάθε κοινωνίας. Αυτές αφορούν πάντα τους λίγους και όχι το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων που λαμβάνουν μέρος σε κάποια δραστηριότητα. Αυτό όμως δεν ικανοποιεί τις ορέξεις μερικών και έτσι για ακόμα μία φορά τα άτομα που συμμετέχουν σε λίγο διαφορετικές δραστηριότητες ή έχουν διαφορετικές συνήθειες στιγματίζονται χωρίς δεύτερη σκέψη.

Για ακόμα μία φορά υπεύθυνη για αυτά τα φαινόμενα είναι η εκπαίδευση ή καλύτερα η έλλειψη αυτής. Γιατί εκπαίδευση δεν είναι μόνο τα μαθηματικά και η φυσική εκπαίδευση είανι και η ανθρωπιστική παιδεία καθώς και η απόκτηση γενικότερης γνώσης. Έτσι ο άνθρωπος θα οδηγηθεί μακριά από δεισιδαιμονίες και τις προλήψεις. Όπως ο άνθρωπος κάποτε απαλλάχτηκε από την κυριαρχία των φυσικών δυνάμεων με την πρόοδο των φυσικών επιστημών έτσι και τώρα πρέπει να απαλλαχτεί από την κυριαρχία της μάζας και να αναπτύξει ατομική ευθύνη και αυτογνωσία. Η αυτογνωσία προστατεύει τον άνθρωπο από την αλλοτρίωση και την εξωτερική και εσωτερική υποδούλωση.

Στην εποχή μας η ελευθερία θεωρείται ως κάτι δεδομένο, τουλάχιστον στον δυτικό πολιτισμό. Οι νέες, όμως συνθήκες, που κάθε φορά διαμορφώνονται κυρίως με την τεχνολογική ανάπτυξη πρέπει να μας κάνουν να αγρυπνούμε, όχι μόνο για την διαφύλαξη της ελευθερίας, αλλά και για να μπορούμε να την διακρίνουμε από την ασυδοσία. Η ελευθερία είναι η επιθυμητή μεσότητα ανάμεσα στην χειραγώγηση και την ασυδοσία και ως τέτοια πρέπει να παραμείνει.