Sunday Update No.16

Αν είναι δυνατόν...2 posts έγραψε ο Defex αυτήν την εβδομάδα.Ισως υπάρχει ελπίδα γι'αυτόν.Πολύ καλά τα λέει για το Dead Space(οι φήμες το θέλουν να έχει αγοράσει απ'το Ebay την περίφημη στολή του Isaac Clarke...).Ας ελπίσουμε οτι το Dead Space 2 απ'το playnaut.com που παρήγγειλα θα έρθει αύριο οπότε θα ετοιμάσω preview μέχρι να ετοιμαστεί το κανονικό review.

Ας μιλήσουμε λιγάκι πάντως για το Resident Evil 5 που μας απασχόλησε τους τελευταίους μήνες.Το παιχνίδι ομολογουμένως με εξέπληξε,καθώς η υπερβολική του "κονσολοποίηση" προσθέτει κάποια χαρακτηριστικά στον χαρακτήρα του τα οποία κάνουν κάθε PC gamer να τρελαίνεται.Ακούς εκεί, να σταματάει ο παίχτης να περπατάει κάθε φορά που πρέπει να σημαδέψει!Κι όμως,αυτά τα χαρακτηριστικά είναι που το κάνουν διασκεδαστικό.Αν έχεις κι έναν φίλο να παίζεις μαζί σου,τότε η απόλαυση είναι εγγυημένη!Εγώ είχα την τύχη να τελειώσω όλο το παιχνίδι με την υποστήριξη του Defex,ο οποίος αποδείχτηκε άξιος σύμμαχος.Την επόμενη φορά που κάποιος αποφασίσει να παρασκευάσει βιολογικά όπλα και να τα σκορπίσει στον πλανήτη ώστε να κάνεις όλους τους κατοίκους του άμυαλα ζόμπι,τον Defex θα καλέσω για βοήθεια!Anyway,άλλο θέλω να πω...

Quick-time events.Πόσο σπαστικά μπορεί να είναι;Δεν καταλαβαίνω.Η έκβαση μίας μάχης πρέπει να υπολογίζεται απ'την ικανότητα του παίκτη κι όχι απ'τα τρελά αντανακλαστικά του!

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.Τι είναι τα quick-time events;Quick-time events είναι όταν κατά την διάρκεια του παιχνιδιού ζητείται από τον παίκτη να πιέσει έναν συνδυασμό από κουμπιά σε μικρό συνήθως χρονικό διάστημα για να επιτύχει κάτι.Συγκεκριμένα στο RE5,ορισμένες σκηνές απαιτούσαν από τους παίκτες να πατούν συνδυασμούς τεσσάρων μόνο(ευτυχώς) κουμπιών για να γλιτώσουν τα χειρότερα.Κάποιες φορές αυτό απαιτούταν στην μάχη ώστε οι παίκτες να αποφύγουν ένα special attack ενός εχθρού.Αλλες φορές,ολόκληρες cutscenes έπαιζαν και οι παίκτες έπρεπε να αντιδράσουν πολύ γρήγορα σε κάποια γεγονότα.Αποτυχία σήμαινε θάνατο,άρα ο παίκτης χρειάζεται να είναι σε επιφυλακή συνέχεια μην τυχόν και χάσει κάποιο κουμπί.Παράδειγμα εγώ και ο Defex.Το πληκτρολόγιο του δεύτερου πέρασε πολύ κακομεταχείρηση και πλέον δεν λειτουργούσε καλά.Επομένως,ήταν πολύ δύσκολο να πατήσει ορισμένα combos γρήγορα και πολλές φορές για να πετύχει,με αποτέλεσμα να χάνουμε και οι δύο.Θα περιγράψω μια σκηνή που μας ταλαιπώρησε αρκετά.Ο Defex επιχείρησε ένα άλμα το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να τον κάνει να κρέμεται από την άκρη ενός γκρεμού που οδηγούσε σε μία λίμνη καυτού μάγμα!Ο μόνος τρόπος να σωθεί ήταν να πατήσει το F σαν μανιασμένος.Σαν να μην ήταν αρκετό ο - ΝO SPOILER HERE - βαρούσε συνέχεια τον Defex οπότε εγώ έπρεπε να τον απασχολώ συνέχεια μέχρι να καταφέρει να σηκωθεί πάνω.Ελα όμως που το πλητρολόγιο δεν ήταν στα καλά του...Οταν ανταλλάξαμε ρόλους,τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά!Κατάφερα να σηκωθώ,κάτι που απαίτησε βάναυση κακομεταχείρηση του πλήκτρου F και κράμπα στους μυς του δεξιού μου χεριού συν ένα σπασμένο δάκτυλο!

Βλέπουμε λοιπόν ότι τα quick-time events δημιουργούν προβλήματα στους gamers οι οποίοι δεν έχουν πολύ καλό εξοπλισμό ή αντανακλαστικά!Παρόλ'αυτά,προσφέρει στους δημιουργούς την λύση σε πολλά προβλήματα.Για παράδειγμα,μπορούν να αξιοποιήσουν τις cutscenes και να δώσουν στον παίκτη μία πάρα πολύ ωραία σκηνή δράσης,αρκεί βέβαια να βάλει και αυτός το χεράκι του!Ευτυχώς στο Resident Evil 5 το φαινόμενο αυτό κρατήθηκε σε ένα minimum.Αλλα παιχνίδια πάλι(κυριώς τα παλιότερα)το είχαν παρακάνει,κάτι που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων απο το κοινό τους.

Ενα είναι σίγουρο.Ο παίκτης δεν μπορεί να τα αποφύγει.Είτε του αρέσουν είτε όχι,πρέπει να τα ανεκτεί.


Crysis 2 Multiplayer και για PC

Πάω στοίχημα ότι αυτό το κάνουν μόνο και μόνο για να αποδείξουν ότι τα γραφικά της έκδοσης για PC είναι τρομερά.Τέλος πάντων.Ημερομηνία δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα,αλλά σύντομα πιστεύω θα έχουμε λεπτομέρειες.Suit Up!

Beyond Black Mesa

Επιτέλους κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος της fan made ταινίας βασισμένης στο Half-Life franchise, Beyond Black Mesa.H ιστορία ακολουθεί τον Adrian Shephard,τον στρατιώτη που χειριζόμασταν στα γεγονότα του Half-Life:Oppossing Force.Πέρα απο την απογοητευτική διάρκειά του (10 λεπτάκια περίπου),είναι πολύ καλό,οι λεπτομέρειες είναι πολύ προσεγμένες και οι χορογραφίες είναι τρομερές!Πραγματικά πάρα πολύ καλή δουλειά.Τα 'κούτε κ.Boll;

Αυτά για απόψε.Εχε χάρει που ο Defex προσδιόρισε στο τελευταίο του post ότι δεν αντικαθιστά τα Sunday Updates μου,γιατί αλλιώς θα τον έβαζα να τα γράφει αυτός.Την γλίτωσες...Αντε γεια....

Make us whole again...

Είχα λίγο χρόνο αυτή την Κυριακή και λέω, δεν γράφω τίποτα σε αυτό το blog? Όχι δεν πρόκειται για ένα Sunday update αφού αυτά είναι η αρμοδιότητα του Βασίλη που σε καμία περίπτωση δεν θέλω να αλλάξω. Στα δικά μας τώρα.

Η εβδομάδα αυτή πέρασε πολύ καλά για μένα αφού μετά από ένα μήνα αποχής από την δράση (βλ. gaming) επέστρεψα δυναμικά και πάλι έτοιμος για νέες gaming περιπέτειες. Η επάνοδος μου ξεκίνησε με την αγορά του πρώτου Dead Space αφού το βρήκα στο steam στην τιμή των 5 ευρώ εάν θυμάμαι καλά. Γενικά όπως πιθανός να είναι γνωστό δεν τα έχω και ιδιαίτερα καλά με τα horror games αφού οι ανάλογες αντοχές μου είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Το εν λόγο παιχνίδι όμως αποτελεί την διαφορά αφού πραγματικά μέχρι τώρα μου έχει αρέσει πάρα πολύ. Σίγουρα είναι πολύ βίαιο σε σημείο που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν υπάρχει πραγματικά ανάγκη για τόσο αίμα και τεμαχισμούς. Η αλήθεια είναι πως δεν με είχε πείσει από την αρχή. Όσο όμως προχωρούσε η ιστορία καταλαβαίνεις πώς όλα έχουν μία βάση και το gore σταματά να γίνεται ενοχλητικό αφού σιγά-σιγά μπαίνεις στο νόημα. Το παιχνίδι παίρνει άριστα από μένα στον τομέα του level design και της ατμόσφαιρας αφού και τα δύο βοηθάνε στην ανάπτυξη του ιδιαίτερου σεναρίου του τίτλου. Φυσικά δεν λείπουν και τα όποια προβλήματα από το console port που κρίνεται μέτριο. Τα κυριότερα που αντιμετώπισα είναι το αρκετά σοβαρό και ενοχλητικό στην αρχή πρόβλημα με την στόχευση αφού αλλού στρίβεις το mouse και αλλού αυτό βρίσκεται. Στην συνέχεια με την δύναμη της συνήθειας και κάποιες μικρο-ρυθμίσεις το πρόβλημα διορθώθηκε κάπως. Σε δεύτερη μοίρα μπαίνουν και κάποια προβλήματα με τα textures τα οποία δεν είναι τόσο σημαντικά και σε καμία περίπτωση δεν χαλάνε την εικόνα του τίτλου. Γενικά το Dead Space είναι ένα πολύ καλό παιχνίδι το οποίο είχα προσπεράσει όταν κυκλοφόρησε. Δεν θα ξανακάνω το λάθος με το δεύτερο μέρος.

Στην συνέχεια της εβδομάδας τώρα. Την Παρασκευή τελειώσαμε το Resident Evil 5 με τον Βασίλη και αφού δεν άντεξα την ταλαιπωρία των quick time events ζήτησα πρόωρα το δώρο μου για να γενέθλια μου και έτσι τελικώς το Σάββατο πέταξα το παλιό και μπιχλιασμένο Logitech πληκτρολόγιο για ένα g15 το οποίο αν και παλιότερο μοντέλο είναι πολύ καλό. Μαζί πήρα και τα g35 ακουστικά πάλι από την Logitech και τώρα πραγματικά ευχαριστιέμαι τα games χωρίς να ενοχλώ τους υπόλοιπους. Και να που έφτασε στο τέλος και αυτή η εβδομάδα. Περιμένω με αγωνία το Dead Space 2(αν και ακόμα δεν έχω τελειώσει το πρώτο). Και έτσι για να σας παρηγορήσω λιγάκι σας λέω ότι ακόμα μένουν μόνο 26 περίπου βδομάδες για το καλοκαίρι (μέχρι τέλος Ιουνίου). Άντε και καλά μπάνια!

Η οδύσσεια ενός ξε-pc-μένου.

Η ιστορία ξεκινάει ως εξής. Ήταν Χριστούγεννα (τα τελευταία που μας πέρασαν) και μην έχοντας κάτι άλλο να κάνω καθόμουν σπίτι, με το PC πάντοτε ανοιχτό παίζοντας αγαπημένα παλιότερης κυκλοφορίας παιχνίδια που αγόραζα μέσω steam την περίοδο των τρελών προσφορών του. Και ενώ περνούσα καλά τις διακοπές μου, μπουκάρει ένα απόγευμα η μάνα μου μέσα στο δωμάτιο και μου ανακοινώνει πως το PC θα φύγει λέει από το δωμάτιο για να αρχίσω να διαβάζω και λίγο. Μην έχοντας κάτι να πω αφού η αλήθεια ήταν πως το είχα παρακάνει λιγάκι μέσα στις γιορτές αναγκάστηκα να δεχτώ την ήττα μου και τους άφησαν να βγάλουν το pc από το δωμάτιο.

Οι μέρες πέρασαν το σχολείο άρχισε, σιγά σιγά συνήθιζα την απουσία του pc, αυτό που όμως αδυνατούσα να συνηθίσω ήταν όσο παράξενο και αν ακούγετε η παρέα του Βασίλη που δεν έχω δει ποτέ από κοντά (και δυστυχώς ούτε θα τον δω αφού η εκδρομή στην Θεσσαλονίκη ακυρώθηκε- τουλάχιστον για φέτος) αλλά έχω δεθεί τόσο πολύ αφού και οι δύο αγαπάμε πολύ αυτό που κάνουμε. Ήταν πραγματικά όνειρο να έχω κάποιον να μιλάω και να παίζω παρέα αφού όλοι οι άλλοι φίλοι μου δεν ασχολούνται ούτε ελάχιστα με το gaming.

Έφτασε μία μέρα οπού αναρωτήθηκα τι πραγματικά φταίει που δεν διαβάζω. Προσπάθησα να το δω όσο πιο αντικειμενικά γίνεται πράγμα ιδιαίτερα εύκολο αφού είχα να αγγίξω το pc σχεδόν ένα μήνα. Τα αποτελέσματα είναι τα εξής: Περισσότερο, δεν διάβαζα ούτε στο ελάχιστο αφού την ώρα του pc την μετέτρεψα σε ώρα βόλτας για καφέ, ώρα για μουσική, ώρα για λίγο playstation, ώρα για σινεμά. Στο τέλος παρόλο που έκανα όλα τα παραπάνω ήμουν δυστυχισμένος αφού ένιωθα άδειος κάνοντας ένα κάρο πράγματα αλλά χωρίς πραγματικά να τα ευχαριστιέμαι. Ρωτάω εγώ πλέον πιο είναι το νόημα στον ελεύθερο χρόνο κάποιου, όποιος και αν είναι αυτός, να κάνει πράγματα πολλά που όμως να μην του αρέσουν πραγματικά? Πολλοί το θεωρούν κατάντια της κοινωνίας να μην βγαίνεις από το σπίτι και να είσαι μπροστά σε μία οθόνη όλη μέρα. Είναι όμως πραγματικά? Από την ώρα που σέβεσαι την κοινωνία και τον εαυτό σου και δεν το παρακάνεις νομίζω πως δεν υπάρχει λόγος αμφιβολίας πως ότι κάνει ο καθένας στο ελεύθερο χρόνο δεν παρουσιάζει προβλήματα στην δουλεία του. Στο κάτω-κάτω τι άνθρωποι είμαστε εάν δεν μπορούμε να επιβληθούμε στον εαυτό μας? Πολλοί λένε πως τα games έχουν δημιουργηθεί για να περιορίζουν την σκέψη. Δεν ξέρουν όμως πως σε αντίθεση με τον κινηματογράφο ή την τηλεόραση τα games πολλές φορές κατακρίνουν τα γεγονότα που συμβαίνουν ή τα προβλήματα του κόσμου σήμερα. Παραδείγματα που μπορώ να σκεφτώ είναι το Mirror's Edge και το Fallοut όπου μας δείχνουν πως θα μπορούσα να ήταν ο κόσμος εάν όλα είχαν πάει στραβά, σίγουρα με κάποια υπερβολή. Πολλά ακόμα όπως το Braid και το Machinarium και κάνουν να σκεφτείς, να φανταστείς, να δημιουργήσεις. Το pcgaming ιδιαίτερα με την indie σκηνή του δεν είναι τηλεκατευθυνόμενο κάποιου κολοσσού. Είναι πλατφόρμα δημιουργίας, πλατφόρμα έμπνευσης.

Για αυτό μην έχετε πρόβλημα. Πολλοί θα σας κατακρίνουν για αυτό που κάνετε όπως κατέκριναν και εμένα. Αλλά η μαγεία του gaming είναι εκεί. Στο ότι την μία στιγμή διαμελίζεις και διαμελίζεσαι στο Dead Space και την άλλη χτυπάς με τα χέρια σου ένα δέντρο για να μαζέψεις υλικά να χτίσεις καταφύγιο για την νύχτα στο Minecraft. Το gaming και ιδιαίτερα στο pc είναι φαντασία και δημιουργικότητα. Φυσικά πρώτα πάει το διάβασμα και η εργασία αφού χωρίς αυτά δεν ζεις, μετά οι αληθινές προσωπικές σχέσεις γιατί όσο καλό και αν είναι το gaming σίγουρα δεν μπορείς να στηριχθείς από αυτό, αλλά στο τέλος όταν έρθει η ώρα του ελεύθερου χρόνο θα κάνω αυτό που πραγματικά θέλω εγώ, χωρίς να ακούσω κανέναν αφού πάντα θα είμαι αναγκασμένος να κάνω αυτό που θέλουν οι άλλοι και όχι ότι εγώ πραγματικά αγαπάω. pcgaming λοιπόν, για όσο με ευχαριστεί είτε αυτό είναι 18, είτε 38 είτε 88 χρονών !!!!

Sunday Update No.15

Δευτέρα 17/1.Η απογοήτευση ήταν μεγάλη καθώς στην προβολή του Zeitgeist:Moving Forward η αίθουσα είχε γεμίσει και ο καημένος ο Bilaros έμεινε χωρίς απ'έξω...Ευτυχώς για αυτόν(πρέπει να σταματήσω να με αναφέρω στο 3ο πρόσωπο)προγραμματίστηκε 2η προβολή και επιτέλους,σχεδόν μια βδομάδα μετά,η επιθυμία του ικανοποιήθηκε.Νομίζω πως η ταινία θα βγεί στο ιντερνετ δωρεάν πάντα σε 2-3 μέρες,οπότε συνηστώ να την κατεβάσετε.Μιλάμε για τρομερή δουλειά.Το τέλος ήταν απλά epic...

The return of the King

Αν δεν γνωρίζετε τον Duke Nukem,τότε μάλλον διαβάζετε λάθος blog.Εδώ δεν έχουμε συνταγές μαγειρικής ούτε ιστορίες σεξουαλικού περιεχομένου!Εδώ μιλάμε για games,και αν δεν γνωρίζετε τον υπερμέγιστο Duke Nukem,τότε απειλήστε με βόμβα στο σπίτι σας!Λοιποοοοον,μετά απο σχεδόν 12 χρόνια αναμονής σε μία ιστορία γεμάτη σκαμπανεβάσματα,ψευδή leaks,αλλαγές game engine και κλείσιμο εταιριών,έχουμε επιτέλους την ευκαιρία να δούμε έναν Δούκα ολοκληρωμένο και αυτό θα γίνει πολύ σύντομα,συγκεκριμένα στις 3 Μαϊου.

Το σενάριο του παιχνιδιού;Ο πλανήτης δέχεται επίθεση από εξωγήινους...τα πάντα διαλύονται στο πέρασμά τους και ο μόνος άνθρωπος που φοβούνται αυτά τα τρομερά πλάσματα εξαφανίστηκε...αλλά ο στόχος των εξωγήινων έκανε αυτόν τον άνθρωπο να επανέλθει στο προσκήνιο...τι έκαναν και τον εξόργισαν τόσο;Απλό.Κλέβουν τις γυναίκες μας!Ε όχι αυτό δεν θα το αφήσει έτσι!Ο Δούκας επανέρχεται για να μασήσει τσίχλα και να κόψει κόλους...ελπίζω να μην του τελειώσει η τσίχλα!

Ετοιμαστείτε για μια περιπέτεια καφρίλας,ξεδιάντροπου χιούμορ και αλογόκριτης μαλ***ας!

The Smurfs Film

Πιστέψτε με ότι το κακό αυτής της υπόθεσης δεν είναι η ταινία!Φανταστείοτε πως θα είναι το game!Μάλιστα κύριοι(και λιγοστές κυρίες),το tie-in game δια χειρός Ubisoft.“Ubisoft’s creative team is working hard on crafting the perfect video game experience that will appeal to new and old fans of The Smurfs.” όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ.Christian Salomon,vice president of worldwide licensing στην Ubisoft.Σημεία και τέρατα;Δεν ξέρω!Εγώ έχω ήδη θέσει το pre-order μου!Στρουμφήστε τον πλανήτη ρε!


Μαμά,θα μου πάρεις το Dead Space 2;Πληηηηηηηηζζζζζζζζζ!!

Ασ'το νεαρέ,τσάμπα παιδεύεσε...Your Mom Hates Dead Space 2.

Είπαμε,η δυσφήμιση είναι πάλι διαφήμιση,αλλά το τμήμα marketing στην EA το έχει παρακάνει!Ακούστε τι κάνανε.Βρήκανε μεσήλικες μητέρες (ξέρετε,συνηθισμένες νοικοκυρές)και τις βάλανε να δούμε πλάνα απ΄ το επερχόμενο τίτλο της EA.Φυσικά,άμα είστε εξοικειομένοι με τον πρώτο,ομώνυμο τίτλο,τότε θα γνωρίζετε ότι πρόκειται για ένα 3rd person shooter όπου κυριαρχεί το gore,η ατελείωτη splatterιά και φυσικά,το μπόλικο horror.Καταλαβαίνετε λοιπόν εύκολα από τα παραπάνω ότι οι μαμάδες δεν πολυευχαριστήθηκαν τα πλάνα του παιχνιδιού,καθώς αυτά περιείχαν σκηνές όπου ο πρωταγωνιστής πεθαίνει με εξαιρετικά βίαιους τρόπους.Δεν ξέρω τι επιπτώσεις θα έχει αυτή η διαφημιστική καμπάνια στις πωλήσεις του τίτλου.Βασικά δεν ξέρω καν γιατί μπήκαν στον κόπο!Θα δούμε...Το παιχνίδι κυκλοφορεί στις 25 του Ιανουαρίου,δηλαδή σε 3 περίπου μέρες για Ελλάδα.

Περί Portal 2

Multi-platform παιχνίδι υπόσχεται η Valve,πλήρως εξοπλισμένο με voice-chat και θα παρέχεται επιπλέον περιεχόμενο με μορφή DLCs και για τις κονσόλες.Σορρυ 360 players,αλλά η παραπάνω είδηση δεν ισχύει για εσάς,αλλά για το PS3,PC και Mac(ίσως δεν έπρεπε να κολλήσω το s δίπλα στην λέξη console...).Το PlayStation Network φαίνεται πως βοηθά την Valve στην ανάπτυξη του τίτλου της,καθώς η αυστηρή πολιτική του Xbox Live δεν επιτρέπει πολλά-πολλά.Αυτό σημαίνει πως 2 παίκτες μπορούν να παίξουν την co-op campaign από διαφορετικά συστήματα!Η Valve είναι ίσως ο μόνος developer που δεν φοβάται να καινοτομήσει και να δοκιμάσει νέα πράγματα.Της αξίζουν συγχαρητήρια.

Αν η παραπάνω είδηση "έτσουξε"του Xboxαδες φίλους μας,τότε θα χαρούν όταν τους πω πως το multiplayer Demo του Crysis 2 θα τους γίνει διαθέσιμο απο 25/1,μόνο για το κουτάκι της Microsoft.Αντε βρε,σας έφεξε!

Αυτάαααααα για απόψε.Νο special θεματάκι σήμερα,αλλά όλο και κάτι θα μαγειρέψω μέχρι το επόμενο μας ραντεβού.Αντε γειά...

Sunday Update No.14

Για να πω την αλήθεια,δεν είχα καμία απολύτως ιδέα για το τι να γράψω για την Κυριακή.Οσο και να θες να σκεφτείς κάτι,αν δεν μπορείς,δεν θα μπορέσεις.Η λύση αυτού;Σταμάτα να προσπαθείς να το σκέφτεσαι.Η έμπνευση έρχεται κρυφά,όταν εσύ δεν την περιμένεις και σε εκπλήσει αφάνταστα!Σταμάτησα να σκέφτομαι για το τι θα γράψω και έτσι απλώς,μου ήρθε μια ιδέα.

Αν διαβάσατε το προηγούμενο update,τότε γνωρίζετε ότι προσπαθούσα να γεμίσω τον δίσκο με παιχνίδια για να παίξω.Βασικά,όχι για να παίξω,απλώς ήθελα να δω πολλά παιχνίδια εγκατεστημένα ταυτόχρονα,έτσι,για το personal achievement!Μην ανυσηχείτε,δεν θα παρασυρθώ πάλι με το Far Cry 2,θα μιλήσω για κάτι άλλο.Σε μία προσπάθεια να γεμίσω μερικά gb στον σκληρό,κατέβασα(μέσω Steam πάντα) το Amnesia,the Dark Descent.Μάλιστα,θυμάμαι χαρακτηριστηκά σε μία συνομιλία μου με τον Defex που του είπα "...εγκατέστησα και το Amnesia αλλά δεν πρόκειται να το ξαναπαίξω".Μόλις σταμάτησα να μιλάω,ένα *κλικ* ακούστηκε απο μέσα μου."Ωχ...".Αυτό ήταν.Μόλις τελείωσε η πρόταση,ήξερα πως μόλις είπα ψέματα.Αμέσως,μία περίεργη αίσθηση με διακατέβαλε.Ηθέλα να ξαναπαίξω το Amnesia:The Dark Descent.

Αν διαβάσατε το review μας,τότε ξέρετε τα δεινά που πέρασα με αυτό το παιχνίδι.Στα πρόθυρα καρδιακής ανακοπής έφτασα!Κυριολεκτικά!Το λογικό θα ήταν να μην ξαναγγίξω το παιχνίδι αυτό ούτε με 1 εκατομύριο ευρώ!Κι όμως,κάτι με καλούσε πίσω...Κάτι βαθιά μέσα μου ήθελε να ιδρώσω,να τρομοκρατηθώ,να πανικοβληθώ και να περάσω έναν γολγοθά...ξανά!Το αίσθημα αυτό κατάφερα να το ελέγξω για λίγες μέρες.Αλλά να που,βαριεστημένος σε ένα Σαββατιάτικο βράδυ,κάνω διπλό κλίκ στο παράθυρο του παιχνιδιού και κάθομαι και παίζω...

Replayability:εγώ προσωπικά το χωρίζω σε 3 κατηγορίες.

Στην πρώτη κατηγορία,έχουμε τα παιχνίδια τα οποία μας συγκίνησαν,μας μετέφεραν μία τρομερή ιστορία και μας έκαναν να βιώσουμε αισθήματα πρωτόγνωρα.Στην κατηγορία αυτή ανήκει και το Amnesia.Απ'το πρώτο κιόλας λεπτό καταλαβαίνεις πως,αν και τρόμαξες με άλλα παιχνίδια,εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά.Σε άλλα παιχνίδια το στοιχείο του τρόμου απλώς περιοριζόταν στο φτηνό στυλ του Doom 3(Μπου!Εδώ είμαι!Πυροβόλα με τώρα!) ή ήταν πολύ υποβαθμισμένο(όπως,δυστυχώς,στο κατά τα άλλα εξαιρετικό FEAR 2).Εδώ είσαι απροστάτευτος,ένας απλός άνθρωπος αντιμέτωπος με μία κατάρα η οποία σε κυνηγά.Ο τρόμος βρίσκεται παντού,ακόμα και όταν έχεις αποδείξει ότι δεν βρίσκεται κανείς μέσα στο δωμάτιο,γυρνάς το κεφάλι σου απορημένα και έντρομος ανακαλύπτεις ότι κάποιος παίζει μία μελαγχολική μελωδία στο πιάνο που βρίσκεται στον διάδρομο που μόλις πέρασες...

Τέτοια παιχνίδια τα παίζει κανείς γιατί είχαν κάτι να σου πουν.Και σε αυτό,τα καταφέρνουν περίφημα.Αλλά δεν αρκείσαι στην μία φορά.Θέλεις να τα ξαναπαίξεις κι άλλες φορές.Σου άρεσαν τα αισθήματα που σου μετέδωσαν και θέλεις να το κάνουν ξανά γιατί κανένας άλλος δεν μπορεί...

Αλλα παιχνίδια,όπως(κυριότερα τα RPGs και τα Strategies) προσφέρουν την δυνατότητα στον παίκτη να αναλάβει διαφορετικούς χαρακτήρες ή τους προσφέρει επιλογές,στρατηγικές και τον προκαλούν να σκεφτεί ποικίλλα και έξυπνα.Τα παιχνίδα αυτής της κατηγορίας είναι οι βασιλιάδες του replayability γιατί είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να μην τα ολοκληρώνεις πλήρως κάθε φορά που βλέπεις τα credits να πέφτουν.Κάθε RPG που σέβεται τον ευατό του σε αφήνει να επιλέξεις τον χαρακτήρα της αρέσκειάς σου ή να τον τροποποιήσεις με πολλές παραμέτρους ώστε να κοφτεί και να ραφτεί στα μέτρα σου.Είσαι τύπος ευθύς;Τι πιο ευθύ απο το warhammer του Barbarian!Μήπως είσαι "μαγικός";Μάλλον σου ταιριάζει ένας χαρακτήρας που ειδικεύεται στα spells!Οταν τελειώσεις ένα playthrough,γιατί δεν ολοκληρώνεις το ίσιο παιχνίδι με άλλον χαρακτήρα;Ομοια και με τα strategies.Μπορείς να δοκιμάσεις νέες τακτικές ή να μάθεις να παίζεις με μία άλλη παράταξη!100 ώρες μπορεί να περάσουν και εσύ δεν θα έχεις ξεζουμίσει όλο το gameplay που έχει να σου προσφέρει!

3rd and final category...είναι κάπως δύσκολο να το εξηγήσω.Εμπειρικά,ξέρω ότι αυτό δεν ισχύει για τους πάντες.Σε μένα όμως δίνει πάρα πολλές ώρες άμυαλου και δίχως νόημα gaming.Θα δώσω δύο παραδείγματα για να με καταλάβετε καλύτερα.

1)Wanted:Weapons of Fate.Μέτριο shooter που φτιάχτηκε για τις ανάγκες μιάς ακόμα πιο μέτριας ταινίας η οποία τελικά δεν έφτασε το επίπεδο του ομώνυμου κόμικ.Οσων αφορά το παιχνίδι,το gameplay ήταν διασκεδαστικότατο...για τα πρώτα 30 λεπτά.Μετά,αν δεν είχες καθόλου όρεξη και δεν σου άρεσε το σενάριο,το παράταγες.Εγώ όμως βρέθηκα κολλημένος.Τελείωσα το παιχνίδι στο normal,μετά αύξησα την δυσκολία και έπαιζα το ίδιο ακριβώς πράγμα,ξανά και ξανά.Γιατί;Μου άρεσε ο "cool factor" του παιχνιδιού,ότι μπορείς και εσύ να στρίψεις τις σφαίρες στον αερά και να πετύχεις τον φουκαρά που πιστεύει ότι είναι ασφαλής πίσω απο τον τοίχο!
2)Splinter Cell Conviction.Το ίδιο γίνεται και εδώ.Απλώς δεν χορταίνω τα stealth takedowns,το αίσθημα του epic win κάθε φορά που περνάω ένα ολόκληρο level στο deniable ops στην δυσκολότερη δυσκολία.Αμα νιώσω πως μου "λείπει" ο Sam,παίζω ξανά το story mode από την αρχή.Η οργή του,ο cool τρόπος που κρατά τα πιστόλια λίγο στα πλάγια,το γεγονός ότι όσο γερνά,τόσο πιο φονικός γίνεται,αυτά είναι που εμένα προσωπικά με τραβούν ξανά στο ίδιο παιχνίδι!

Ετσι λοιπόν έχει το replayability.Ενα παιχνίδι,απ'ότι φαίνεται δεν τελειώνει ποτέ.Ο χρήστης θα αποφασίσει πότε έβγαλε τα λεφτά του και πότε θα το αφήσει να σκονίζει σε μία βιβλιοθήκη,νοσταλγώντας τις όμορφες στιγμές που πέρασε μαζί του...

Κλείνοντας,αν έχετε PS3 και Xbox 360,στις 25/1,κατεβάστε το demo του Bulletstorm.Οσο για τα Pc...στην απ'έξω!Τα ξαναλέμε στις 23 του μηνός,2 μέρες πριν την κυκλοφορία του Dead Space 2,ενώ το Little Big Planet 2 θα βγει στις 18 του τρέχοντος μήνα!Προλάβετε κόσμε!Οσο για μένα...μάλλον θα αρκεστώ στην αγορά επιπλέον τετραδίων γιατί το 100φυλλο για τα μαθηματικά μου τελειώνει.....*Λυγμ*.....

Αντε γειά...

Sunday Update No.13

Με το δεξί μπαίνει το πρώτο Sunday Update του 2011.Κανονικότατα,κάθε Κυριακή της εβδομάδας θα έχουμε και ένα Sunday Update,σε περίπτωση που αναρωτιώσασταν αν θα αλλάξει τίποτα με το νέο έτος.Ελάτε,παραδεχτείτε το,δεν σκεφτόσασταν τίποτε άλλο αυτες τις μέρες,έτσι;

Ως δωράκι για τα Χριστούγεννα,που λέτε,ζήτησα ένα αυτοκινητάκι που...όπα,flashback απο τότε που ήμουν 3 χρονών.Οχι,ζήτησα έναν σκληρό δίσκο με χωρητικότητα ενός TB.Βλέπετε,ο παλιός όχι μόνο μικρός ήταν(120 Gb),αλλά είχε δει πολλά formats στην καριέρα του και ήταν κοντά στα πρόθυρα της τρέλας.Μιλάμε το τι πρόβλημα εμφάνισε δεν λέγεται!Τέλος πάντων,βάζω Windows,κάνω updates(όχι Sunday,τα άλλα),βάζω το Steam και κάθομαι και σκέφτομαι τι παιχνίδια να εγκαταστήσω.Δεν έπαιζα κάτι συγκεκριμένο αυτές τις μέρες,οπότε λέω να τα κάνω όλα!Και ξεκινάω.Episodes From Liberty City,Splinter Cell Convictions(το Multiplayer έστρωσε κάπως,αλλά ακόμα να το δοκιμάσω με φίλο),Left 4 Dead 2,Team Fortress 2,Starcraft 2,Mirror's Edge,Amnesia:The Dark Descent(δεν υπάρχει περίπτωση να το ξαναπαίξω!Ετσι για να το βλέπω το έβαλα),Killing Floor,Garry's Mod,Half-Life 2 και Episodes 1 & 2.Μέχρι που κατάλαβα ότι ενώ αυτά τα παιχνίδια θα φόρτωναν το παλιό δίσκο οριακά,τώρα έχω άλλα 742 GB ελεύθερα!Ξεκινάω να βρω κι άλλα παιχνίδια μπας και καταφέρω τα φουλάρω τον γίγαντα!Μ'αρέσει που σκεφτόμουν το ενδεχόμενο να αγοράσω 2TB σκληρό...

Κοιτώντας την βιβλιοθήκη μου(που μόνο βιβλία δεν έχει),πέφτει το μάτι μου στο Far Cry 2.Το σκέφτομαι περίπου 20 δευτερόλεπτα και φεύγω για να κοιτάξω στην άλλη βιβλιοθήκη για κανα άλλο αξιόλογο τίτλο να παίξω.Θα απορείτε βέβαια γιατί προσπέρασα αυτόν τον τίτλο.Οποιος έχει καλή μνήμη,θα θυμάται πως το Far Cry 2,αν και δεν είχε καμία σχέση με τον προκάτοχό του,ήταν ένα καλό παιχνίδι.Κατ'εμέ,είναι ένα τρανό παράδειγμα πως ο τέλειος σχεδιασμός ενός game πήγε στράφι εξαιτίας της κακιάς υλοποίησης.

Το Far Cry 2 διαδραματίζεται στην Αφρική του σήμερα.Αν και δεν αναφέρεται σε ποια ακριβώς χώρα βρισκόμαστε,ξέρουμε ότι η χώρα μαστίζεται απο τον εμφύλιο πόλεμο με τις δύο αντίπαλες παρατάξεις να μάχονται καθημερινώς και οι πολίτες να προσπαθούν καθημερινά να επιβιώσουν.Στην αρχή του παιχνιδιού,ένας ταξιτζής μας πηγαίνει στο ξενοδοχείο μας.Κατα τη διάρκεια της διαδρομής βλέπουμε τους ανθρώπους να ζουν κανονικά την ζωή τους,όσο δύσκολη κι αν είναι αυτή.Γρήγορα όμως γνωρίζουμε και τους κινδύνους που πρέπει να αποφύγουμε...Πηγαίνοντας στο ξενοδοχείο,ο παίκτης κολλά ελονοσία(παίζει ρόλο στο gameplay) και ξυπνά με τον Jackal,τον έμπορο όπλων που πρέπει να σκοτώσει,πάνω απ'το κεφάλι του ο οποίος,χαριστικά του δίνει την ζωή,πιστεύοντας ότι θα υποκείψει στην ασθένειά του.Λίγο αργότερα ο παίκτης δραπετεύει απ'την μικρή πολή που βρίσκεται όπου ξεσπούν μάχες μεταξύ των ντόπιων και,ώντας χαμένος απο χέρι,ξυπνά σε ένα λημέρι ενός αξιωματικού μιας εκ των δύο παρατάξεων(ο χαρακτήρας αυτός αλλάζει κάθε φορά) και ως αντάλλαγμα,ζητάει απ'τον παίκτη να δουλέψει για την παράταξή του.

Ας κάνουμε μία μικρή παύση εδώ.Μάθαμε ότι ο παίκτης(που στόμα έχει και λαλιά δεν έχει)χρωστάει την ζωή του σε έναν άνθρωπο ο οποίος μόνο καλές προθέσεις δεν έχει!Ζητάει να επισκεφτεί τα κενρικά της παράταξης του και να δουλέψει γι'αυτούς μισθοφορικά.Αυτό σημαίνει πως έχει συνάψει μία συνεργασία με την παράταξη αυτή.Κι όμως...στον κόσμο του Far Cry 2,σκοτώνεις όποιον βρίσκεις μπροστά σου,φίλος και μη και παύεις πυρ μόλις μπαίνεις σε μία cease-fire zone,όπου βρίσκονται τα HQs των 2 παρατάξεων...Αν είναι δυνατόν!Σε οποιδήποτε άλλο παιχνίδι,αυτό θα θεωρούταν ηλίθιο κι όμως εδώ,το παιχνίδι σου λέει ότι είναι φυσιολογικό.Α και που είστε!Νομίζετε πως θα δώσετε τις υπηρεσίες σας μόνο στην μία παράταξη;Αμ δε!Μπορείτε να δουλέψετε παράλληλα και για τις δύο.Αραγε γνωρίζουν ότι εσείς είσασταν ο μισθοφόρος που κατέστρεψε 49 δικα τους camps;Και αν δεν το γνωρίζανε εξ'αρχής,δεν θα το μάθαιναν;Ποιος ξέρει...Οσων αφορά τους απλούς ανθρώπους;Εξαφανίστηκαν!Εμφανίζονται μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις και προκαλεί το ίδιο ερώτημα σε όλους τους παίκτες:αφού τους είδα στην αρχή,γιατί εξαφανίστηκαν;Τόσο πολύ τρόμαξαν με εμένα και αποφάσιασν να παίξουν κρυφτούλι;

Οι μάχες γίνονται εξαιρετικά κουραστικές σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.Σε όλο το χάρτη υπάρχουν διάσπαρτα μικρά checkpoints όπου μπορούμε να βρούμε πυρομαχικά και εφόδια.Αλλά,όπως αναφέραμε παραπάνω,πρέπει να του σκοτώσουμε όλους.Το περίεργο είναι ότι άμα τους σκοτώσουμε όλους και ξαναγυρίσμουμε μετά απο λίγα λεπτά,η φρουρά ανανεώνεται!Μπορούμε να το περάσουμε κρυφά,αλλά αυτό είναι χάσιμο χρόνου.Ασε που δεν μπορεί να γίνει εύκολα την μέρα.Ναι,σωστά μαντέψατε,η εναλλαγή μέρας/νύχτας μας αναγκάζει να προσαρμοστούμε,γεγονός που μας κάνει να σκεφτούμε ενναλακτικές τακτικές για την προσσέγγιση ενός στόχου.Ακόμα μια καινοτομία που μα υποσχέθηκε η δημιουργός Ubisoft.Αλλά όπως φαίνεται,είναι για γέλια.

Οπλα με σιγαστήρες δεν υπάρχουν πολλά.Αρα άμα θέλουμε υπο την κάλυψη του σκοταδιού να κάνουμε ένα silent kill,την λύση μας τη δίνει το μαχαίρι μας.Θυμάμαι ότι σε κάποια trailers του παιχνιδιού ο playtester χρησιμοποίησε το μαχαίρι για να σκοτώσει έναν αθόρυβα.Στο πραγματικό παιχνίδι αυτό δεν γινόταν.Αν οι εχθροί συμπεριφερόντουσαν ανθρώπινα και δεν έκαναν σαν να είχαν...night vision(πολλές φορές έχει γίνει αυτό),έπρεπε να φτάσεις το θύμα σιωπηλά και να βγάλεις το μαχαίρι για να τον σκοτώσεις.Αλλά,προς έκλπηξή σου,ο εχθρός πεθαίνει βογγώντας και φωνάζοντας,σημάνοντας τον συναγερμό,οπότε πάπαλα το stealth!Αλήθεια λέω!Αλλος επαναστατικός τρόπος για να πολεμήσεις,σύμφωνα με τους developers ήταν η χρήση της φωτιάς.Λογικό,αφού είμαστε συνεχώς σε δάση και υπάρχει παντού κίνδυνος φωτιάς.Θεωρητικά,μπορούσες να πετάξεις molotov ή να πυροβολήσεις μία λάμπα υγραερίου και να έφτιαχνες φωτιά,αναγκάζοντας τους εχθρούς να φύγουν απο 'κει.Αυτό,όπως καταλάβατε,ήταν μία καλοστυμένη φάρσα.Οι εχθροί δεν είναι άνθρωποι.Η AI τους θα του πει να φύγουν απο εκεί μόνο άμα αρχίσουν και δέχονται damage.Επίσης,οι πιθανότητες να πεθάνουν από φωτιά είναι μηδαμινές,εκτός και αν στέκονται δίπλα σε μία ενδεχόμενη έκρηξη ή άμα του πετάξεις molotov στην μούρη!Ο αγαπημένος μου τρόπος όμως είναι ο εξής.Οπως είδα σε ενα trailer,ο παίκτης πυροβόλησε απο μακριά με ένα sniper το πόδι ενός φουκαρά και αυτός φώναζε για βοήθεια.Μετά απο μία μικρή έρευνα,ένας φίλος του πήγε εκεί και ηρωικά φόρτωσε τον τραυματία στην πλάτη του για να τον μεταφέρει κάπου ασφαλή.Τότε ο παίκτης βαράει ξανά και με ένα σπάρο,δυο τριγώνια!Αυτό προσπάθησα να κάνω και βεβαιώθηκα έτσι ώστε να έχω τα κατάλληλα εφόδια μαζί μου.Sniping spot?Check!Sniper rifle?Check!Φουκαράς που σε λίγο θα γίνει το θύραμά μου?Check!Την κατάλληλη δόση μισανθρωπιάς?Check!Οπότε είμαστε έτοιμοι!Σημαδεύω,βαράω το πόδι του και γίνεται το ανήκουστο.Αυτός,όχι μόνο δέχτηκε damage με το πόδι του να είναι ακέραιο,με εντοπίζει με σχετική ευκολία και αρχίζει να με βαράει!Αν είναι δυνατόν!Σε ένα παιχνίδι που βασίζει τους μηχανισμούς του στον ρεαλισμό,είναι δυνατόν να γίνεται κάτι τέτοιο;

Τέτοια παραδείγματα μπορώ να σας γράφω μέχρι αύριο το πρωί για να διαβάσετε,αλλά νομίζω πως καταλαβαίνετε ότι,αν και το παιχνίδι έχει κάποια θετικά στοιχεία,αποτυγχάνει στο να μεταφέρει κάποια χαρακτηριστικά που άμα υπήρχαν,θα πρόσθεταν πολλούς πόντους στο παιχνίδι.Καιρός όμως να μιλήσουμε και για το Multiplayer.Οι χάρτες του ήταν κυρίως μεγάλοι,επομένως,ποιός ο λόγος να επιλέξεις μία class η οποία ειδικεύεται στις καραμπίνες;Θα πάρεις sniper βέβαια!Αυτό θα κάνουν και οι υπόλοιποι,πράγμα που καταντά το παιχνίδι σε sniper war!Σε deathmatch και σε team deathmatch,να το καταλάβω,θέλεις πόντους απο τα kills.Σε game modes όμως,όπως το capture the diamond,κανείς δεν ασχολούταν με την κατάκτηση του διαμαντιού και έτσι ο στόχος του παιχνιδιού είχε χαθεί!Επίσης,σε ένα capture the point mode,ονόματι Uprising,η κάθε ομάδα έπρεπε να προστατεύσει τον αρχηγό της(τον διάλεγε το παιχνίδι τυχαία σε κάθε γύρο) μέχρι αυτός να καταλάβει τα points.Κανένας όμως δεν έπαιζε το παιχνίδι.Ολοι τους ασχολούταν με το Change Captain Voting,αφού κανένας δεν ήθελε τον άλλον για captain!

Το παιχνίδι είχε πάρα πολλές καλές ιδέες.Η δουλειά των δημιουργών,όμως δεν ήταν η πρέπουσα.Η λεπτομέρεια στο gameplay επιτυγχάνεται μόνο μέσω της λεπτομερής δουλειάς,κάτι που έλειπε απ'το παιχνίδι.Δυστυχώς,απέτυχε οικτρά,κατα την δική μου άποψη.Θα μπορούσε να γίνει τρομερό αν δεν γινόταν τόσα λάθη.Αντί να βλέπω τον τίτλο και να νοσταλγώ τα multiplayer matches που παίζαμε lan μαζί με την παρέα μου,ιδρώνω ενθυμούμενος την προσπάθεια που είχα καταβάλει για να δω το,ομολογουμένως,συγκλονιστικό finale.Είμαι σίγουρος όμως ότι λίγοι το είδαν...

Sunday Update No.13 has come to an end.Τα λέμε την άλλη Κυριακή!Αντε γεια...

Ενα post που δε θα διαβάσει κανείς...

Οσο και να αντιπαθώ την θρησκεία,δεν μπορώ παρά να μην παραδεχτώ ότι ο Μέγας Βασίλειος ήταν πολύ σωστός!Λίγεςε πληροφορίες για την ζωή του:

Γεννήθηκε στα 330 στη Νεοκαισάρεια της Καππαδοκίας. Ο πατέρας του Βασίλειος ασκούσε το επάγγελμα του καθηγητή ρητορικής στη Νεοκαισάρεια και η μητέρα του Εμμέλεια ήταν απόγονος οικογένειας Ρωμαίων αξιωματούχων (ο πατέρας της είχε πεθάνει ως Χριστιανός μάρτυρας). Στην οικογένεια εκτός από το Βασίλειο υπήρχαν άλλα οκτώ ή εννέα παιδιά. Μεταξύ αυτών, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, ο Ναυκράτιος που έγινε ασκητής και θαυματουργός Άγιος, η Μακρίνα (Οσία Μακρίνα) και ο Πέτρος, Επίσκοπος Σεβαστείας, ενώ κάποιο φαίνεται να πέθανε σε βρεφική ηλικία.

Όντας φιλάσθενος από μικρός, ο Βασίλειος μεταφέρθηκε από τη γιαγιά του Μακρίνα στο κτήμα των Αννήσων κοντά στον ποταμό Ίρι, όπου ανατράφηκε από αυτήν μέχρι το θάνατό της και μετέπειτα από την πρωτότοκη αδερφή του Μακρίνα η οποία επηρέασε καθοριστικά τον μικρό Βασίλειο να στραφεί στην Χριστιανική πίστη. Την εγκύκλια παιδεία έλαβε από τον πατέρα του ενώ μετά την εκδημία του (γύρω στα 345) μετέβη στην Καισάρεια. Κατόπιν η ανάγκη του για περαιτέρω μόρφωση τον έφερε στην Κωνσταντινούπολη, όπου φοίτησε κοντά στο γνωστό δάσκαλο της εποχής Λιβάνιο και επακόλουθα στην Αθήνα (352).

Στην Αθήνα γνωρίστηκε με το Γρηγόριο από την Καππαδοκία (τον μετέπειτα Γρηγόριο το Θεολόγο) αναπτύσσοντας μία μεγάλη φιλία, εγγράφηκε στη σχολή του Χριστιανού φιλοσόφου Προαιρεσίου και παρακολούθησε τη διδασκαλία του καθώς και τη διδασκαλία άλλων φιλοσόφων όπως ο Ιμέριος.
Η Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου (Subleyras Pierre, 1743, Μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη)

Επέστρεψε στην πατρίδα του το καλοκαίρι του 356, εγκαταστάθηκε στην Καισάρεια και, συνεχίζοντας την παράδοση του πατέρα του, έγινε καθηγητής της ρητορικής. Το 358, επηρεασμένος από το θάνατο του αδερφού του μοναχού Ναυκρατίου, βαπτίζεται Χριστιανός, πιθανόν από τον επίσκοπο Διάνιο, και αποφασίζει να αφιερώσει τον εαυτό του στην ασκητική πολιτεία. Το φθινόπωρο του ίδιου έτους ξεκινά ένα οδοιπορικό σε γνωστά κέντρα ασκητισμού της Ανατολής, επιθυμώντας την ανεύρεση κατάλληλου τόπου διαμονής. Επέστρεψε το 359 στον Πόντο και για μικρό χρονικό διάστημα διέμεινε στην Αριανζό, κοντά στο φίλο του Γρηγόριο.

Τον Ιανουάριο του 360 φαίνεται να συμμετείχε, ως παρατηρητής εντεταλμένος από τον επίσκοπο Διάνιο, στην αρειανική Σύνοδο, που συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη, για την έριδα μεταξύ Ομοουσιανών και Ομοιανών. Μετά την υπογραφή, από μέρους του Διανίου, του συμβόλου των Ομοιανών, ο Βασίλειος απογοητευμένος αποσύρθηκε στο ησυχαστήριο της αδερφής του εγκαινιάζοντας τη μνημειώδη αλληλογραφία του με το Γρηγόριο.

Το καλοκαίρι του 364 ο Ευσέβιος Καισαρείας τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Η μεγάλη δραστηριότητα και η μόρφωση του Βασιλείου προκάλεσαν τα ζηλόφθονα αισθήματα του Ευσεβίου γεγονός που οδήγησε τον πρώτο, για ακόμα μία φορά, να επιστρέψει στην πατρίδα του. Η μεσολάβηση, όμως, του Γρηγορίου επιφέρει εξομάλυνση των σχέσεων και την επιστροφή του Βασιλείου στην Καισάρεια. Μετά το θάνατο του Ευσεβίου, με τη συνδρομή του Ευσεβίου επισκόπου Σαμοσάτων και του Γρηγορίου επισκόπου Ναζιανζού, εκλέγεται διάδοχός του στην επισκοπική έδρα της Καισάρειας και αναλαμβάνει συν τω χρόνω, λόγω του κύρους της προσωπικότητάς του, την εξαρχία της Αρχιεπισκοπής του Πόντου.

Στον εκκλησιαστικό τομέα, ως επίσκοπος πλέον, ο Βασίλειος αντιμετώπισε την προσπάθεια του Αυτοκράτορα Ουάλη να επιβάλει τον Ομοιανισμό (ρεύμα του Αρειανισμού), όντας σε επιστολική επικοινωνία με το Μέγα Αθανάσιο, Πατριάρχη Αλεξανδρείας και τον Πάπα Ρώμης Δάμασο. Στην περιφέρεια της ποιμαντικής του ευθύνης είχε να αντιμετωπίσει την έντονη παρουσία του αρειανικού στοιχείου και άλλων χριστιανικών, μη ορθόδοξων, ομολογιών. Σε αυτό τον τομέα έδρασε και ως επίσκοπος, δηλαδή οργανωτικά, αλλά και με την αντιρρητική του γραμματεία. Μέσα από τις επιστολές του φαίνονται οι προσπάθειες που κατέβαλε για την ανάδειξη άξιων κληρικών στο ιερατείο, την καταπολέμηση της σιμωνίας των επισκόπων, την πιστή εφαρμογή των ιερών κανόνων από τους πιστούς καθώς και η ποιμαντική μέριμνα, που επέδειξε έναντι των αποκομμένων και περιθωριοποιημένων μελών της Εκκλησίας. Η όλη του δραστηριότητα επιφέρει τη βαθμιαία αναγνώρισή του ως κοινού έξαρχου ολόκληρου του ασιατικού θέματος της Αυτοκρατορίας.

Στην οικουμενική Εκκλησία ο Βασίλειος αναλαμβάνει τα πνευματικά ηνία από το Μέγα Αθανάσιο, ο οποίος βαθμιαία αποσύρεται από την ενεργό δράση λόγω γήρατος. Εργάζεται για την επικράτηση των ορθόδοξων χριστιανικών αρχών και υπερασπίζεται το δογματικό προσανατολισμό της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας. Προσπαθεί να βρίσκεται σε αλληλενέργεια με τα ορθόδοξα πατριαρχεία και ουσιαστικά υποκαθιστά και αντικαθιστά την αρειανίζουσα ιεραρχία του πολιτικού κέντρου της Αυτοκρατορίας. Σε αυτή την προσπάθεια συναντά την αδιάφορη ή προκατειλημμένη στάση των άλλων πατριαρχείων, γεγονός, που παρά την απογοήτευση που του επιφέρει δεν τον καταβάλει στη συνέχιση του αγώνα του.

Έργο ζωής και σημαντικό σταθμό στην πορεία του, αποτελεί η ίδρυση και λειτουργία ενός κοινωνικού φιλανθρωπικού συστήματος, του Πτωχοκομείου ή Βασιλειάδας. Εκεί διοχετεύει όλη την ποιμαντική του ευαισθησία, καθιστώντας την πρότυπο κέντρου περίθαλψης και φροντίδας των ασθενέστερων κοινωνικά ατόμων. Ουσιαστικά η Βασιλειάδα υπήρξε ένας πρότυπος οίκος για τη φροντίδα των ξένων, την ιατρική περίθαλψη των φτωχών άρρωστων και την επαγγελματική κατάρτιση των ανειδίκευτων. Καθίσταται η μήτρα ομοειδών οργανισμών που δημιουργήθηκαν σε άλλες επισκοπές και στάθηκε η σταθερή υπενθύμιση στους πλουσίους του προνομίου τους να διαθέτουν τον πλούτο τους με έναν αληθινά χριστιανικό τρόπο.

Καταπονημένος από την ευρεία δράση που ανέπτυξε σε πολλούς τομείς της χριστιανικής μαρτυρίας καθώς και την ασκητική ζωή, την οποία ακολουθούσε, ο Βασίλειος πεθαίνει την 1 Ιανουαρίου του 379 σε ηλικία 50 ετών. Ο θάνατός του βυθίζει στο πένθος όχι μόνο το ποίμνιό του αλλά και όλο το χριστιανικό κόσμο της Ανατολής. Στην κηδεία του συμμετέχουν Ιουδαίοι, πιστοί της εθνικής θρησκείας και ένα πλήθος ανομοιογενούς θρησκευτικής και εθνικής απόχρωσης. Η παρακαταθήκη του υπήρξε το τεράστιο σε μέγεθος και σημασία θεολογικό – δογματικό του έργο μαζί με τη συμβολή του στη λειτουργική και την πρωτότυπη ανθρωπιστική του δράση.

Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία την 1η Ιανουαρίου ενώ από το 1081 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης Ιωάννης Μαυρόπους (ο από Ευχαΐτων) θέσπισε έναν κοινό εορτασμό των Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Ιωάννη Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του Θεολόγου, στις 30 Ιανουαρίου ως προστατών των γραμμάτων και της παιδείας. Η Αγγλικανική και η Καθολική εκκλησία τιμούν την μνήμη του στις 2 Ιανουαρίου, ενώ η Λουθηρανική και η Επισκοπελιανή, στις 14 Ιουνίου.

Ο Μέγας Βασίλειος είναι ένας από τους σημαντικότερους δογματικούς θεολόγους του Χαλκηδόνιου Χριστιανισμού με σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη του Τριαδολογικού δόγματος. Διακήρυξε την ενότητα της Αγίας Τριάδας ως μιας ουσίας και προχώρησε στον προσδιορισμό του υποστατικού διαχωρισμού των Προσώπων της. Κάθε υπόσταση διακρίνεται από ορισμένους τρόπους ύπαρξης και μεμονωμένα χαρακτηριστικά (ιδιώματα): ο Πατέρας είναι αγέννητος, ο Υιός γεννηθείς αχρόνως και το Άγιο Πνεύμα εκπορευτό διά του Πατρός. Η μόνη προτεραιότητα του Πατέρα είναι λογική, μη χρονική και δεν ενέχει καμία ανωτερότητα.

Στο έργο τόνισε επίσης τη σημασία της διάκρισης μεταξύ ουσίας και ενεργειών του Θεού. Μεταξύ του άκτιστου Θεού και του κτιστού κόσμου υπάρχει οντολογικό χάσμα, που αποκλείει την κατ’ ουσία κοινωνία και σχέση μεταξύ τους. Ο Θεός καθίσταται αντιληπτός στον κόσμο διά των ενεργειών του. Το ότι ο κόσμος διατηρείται στο "είναι" οφείλεται στη δημιουργική, συνεκτική και ζωοποιό ενέργεια του Θεού.

Ο Βασίλειος υπήρξε θαυμαστής του μεγάλου αλεξανδρινού φιλοσόφου Ωριγένη αλλά στο ερμηνευτικό του έργο απορρίπτει την αλληγορική μέθοδο και πλησιάζει προς την αντιοχειανή σχολή. Ερμηνεύει χρησιμοποιώντας το κείμενο ως αφορμή έκθεσης των προσωπικών του θέσεων.

Κεφαλαιώδης ήταν και η συμβολή του στην αξιολόγηση της θύραθεν παιδείας μέσα στη χριστιανική Εκκλησία. Μελετητής ο ίδιος και γνώστης της ελληνικής φιλοσοφίας, τη χρησιμοποιεί ως όργανο επεξεργασίας και διατύπωσης των θεολογικών του αντιλήψεων. Η φιλοσοφία, κατά το Βασίλειο, πρέπει να μελετάται υπό το νέο χριστιανικό πρίσμα. Δεν απορρίπτει τη μελέτη των κλασσικών γραμμάτων, αντίθετα προτρέπει στη χρήση τους ως ένδυμα της χριστιανικής θρησκευτικής διδασκαλίας.

Στον τομέα του μοναχισμού ανέλαβε δράση θέτοντάς τον υπό τον έλεγχο της εκκλησιαστικής ηγεσίας και εισήγαγε την ομολογία της αφιέρωσης στο Θεό και της ένταξης στην αδελφότητα, η οποία προέβλεπε αγαμία, υπακοή και ακτημοσύνη. Επίσης έθεσε την αυθαίρετη πνευματικότητα του μοναχισμού στη σταθερή βάση της Αγίας Γραφής και τοποθέτησε τους μοναχούς στη γραμμή του κοινού βίου και της οργανωμένης δράσης.

Οποιος κατάφερε και το διάβασε όλο χωρίς να κάνει παγαποντιά,κερδίζει συνέντευξη απο τους συντάκτες του παρόντοες blog!

New Game

Πάει ο παλιός ο χρόνος...καλώς όρισε το 2011!Είθε η νέα χρονιά να μας φέρει ό,τι επιθυμούμε!Εγω,για αρχή,θα ήθελα ένα Dead Space 2,τώρα που βγαίνει τέλη Ιανουαρίου!

Ξέρετε τι θα ήταν επίσης πολύ ωραίο;Να αποχαιρετούσαμε το 2010 με ένα Sunday Update...Δυστυχώς,αυτό θα δεν θα γίνει πριν τις 31/12 του...2017!Δεν βαριέσε...