Λιγάκι άδικο...

Ή μάλλον τρομερά άκυρο. Εμ, άμα θέλεις 47(!!!) προσπάθειες να περάσεις τον πρόλογο , ε τότε που πας ξεβράκωτος στα αγγούρια!



Αλλα ωραία comic strips έχει εδώ αλλά και αυτό:

Review:The Witcher 2:Assassins of Kings

Screenshots, check!
Official game soundtrack να παίζει στο background, check!
Τις papercraft φιγούρες του Geralt και του Rotfiend που ήρθαν μαζί με την Premium edition, check!



Ωραία... πιστεύω είμαι έτοιμος να ξεκινήσει το review του Witcher 2.

Assassins of Kings

Αν δεν γνωρίζετε τον Andrzej Sapkowski, μάθετε πως είναι ένας Πολωνός συγγραφέας φαντασίας. Τα παιχνίδια Witcher βασίζονται πάνω στα ομώνυμα έργα του και ακολουθούν την ιστορία του Geralt of Rivia, ενός μεταλλαγμένου επαγγελματία δολοφόνο τεράτων.Πάμε σιγά-σιγά, και φυσικά χωρίς spoilers, στην ιστορία του νέου παιχνιδιού.

Το The Witcher 2 ξεκινά μερικούς μήνες μετά το τέλος του παιχνιδιού, με τον Geralt στην φυλακή να αναπολεί το εγγύς παρελθόν μέσω flashbacks, όπου μαθαίνουμε πως κατηγορείται για την δολοφονία του βασιλιά Foltest, τον ίδιο βασιλιά που μερικούς μήνες πριν έσωσε από μια απόπειρα δολοφονίας. Τώρα ο παίκτης πρέπει να βοηθήσει τον Geralt να καθαρίσει το όνομά του και να φέρει τον πραγματικό υπαίτιο ενόπιον της δικαιοσύνης.



Η ιστορία του Witcher 2 είναι, χωρίς υπερβολή, η πιο πλήρης και πολυδιάστατη που έχετε δει ποτέ σε παιχνίδι.Πολιτικές ίντριγκες, δολοφονίες, μυστικές συνωμωσίες, ρατσισμός, η προσπάθεια του Geralt να ξαναβρει την προ πολλού χαμένη μνήμη του, διλήμματα περί σωστού-λάθους, τιμής-ανδρείας, όλα αυτά δένονται σχεδόν τέλεια μεταξύ τους και σε συνδυασμό με τον ζωντανό και πολυτάραχο κόσμο που σκαρφίστηκε η δημιουργική πένα του Sapkowski, έχουμε μία τρομερή ιστορία.Το σενάριο είναι επίσης πολύ καλοδουλεμένο, οι ανατροπές δίνουν και παίρνουν και ο παίκτης, αν έχει την καλή διάθεση, μπορεί να απορροφηθεί πλήρως στον φανταστικό αυτό κόσμο.



Η ιστορία και η πλοκή, όμως, είναι τόσο "γεμάτη", που ορισμένες φορές ο παίκτης νιώθει χαμένος ανάμεσα στις τόσες σεναριακές λεπτομέρειες που του γίνονται γνωστές!Αν δεν έχετε παίξει το πρώτο παιχνίδι, πολλά πράγματα δεν θα σας γίνονται κατανοητά και κάποια απ'αυτά δεν θα σας εξηγόνται. Εχω βρει πολλές φορές τον εαυτό μου να ανατωτιέμαι που τον έχω ξανασυναντήσει αυτόν τον NPC, για τι πράγμα μιλάει και ποιό ήταν αυτό το πρόβλημα στο οποίο τον βοήθησα...Αυτό επιφέρει πολλά αρνητικά σε όποιον δεν είναι διατεθιμένος να δώσει την πρέπουσα προσοχή στα τεκταινόμενα!Επιπροσθέτως, δεν λείπουν οι σκηνές εκείνες όπου ο παίκτης νιώθει αποκομμένος απ'τον κόσμο του παιχνιδιού, δηλαδή οι λύσεις που του προσφέρει το παιχνίδι για ένα πρόβλημα δεν είναι οι ιδανικές και δεν νιώθει καλά με καμμία από αυτές. Ο Geralt είναι πολύ δυναμικός σαν χαρακτήρας και σκληροτράχηλος όταν χρειάζεται. Δυστυχώς τις πτυχές την προσωπικότητάς του αυτές δεν τις βλέπουμε πάντα, παρά μόνο σε πολύ βαρύγδουπες συζητήσεις με άλλους, ομολογουμένως πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Πολλές φορές νιώθουμε σαν errand boys που δέχονται διαταγές και όχι σαν badass witcher, όπως θα έπρεπε δηλαδή. Και μην με παρεξηγήτε, τα quest του παιχνιδιού δεν ακολουθούν το μοτίβο "πάνε 'κει, φερέ αυτό", αλλά είναι απ'την μια που όλοι βασίζονται στον Geralt για να βγάλει το φίδι απ'την τρύπα και απ'την άλλη ο χαλαρός και άνετος Witcher ο οποίος απλά δεν θέλει να το παίζει συνέχεια macho και τούμπανο και έτσι κάπως χάνεται μέρος της συνολικής μαγείας του παιχνιδιού.




Left, left, parry και ξανά απ'την αρχή!

Kingslayer:What game are you playing, Witcher?
Geralt of Rivia:A game you're about to lose!



Αυτά ειπώθηκαν σε μία πάρα πολύ αξιομνημόνευτη σκηνή απ'το παιχνίδι.Χωρίς καμμία υπερβολή όμως, αυτά θα έπρεπε να γραφούν πάνω στο κουτί του παιχνιδιού, γιατί οι δύο φράσεις αυτές συνοψίζουν ΟΛΟΚΛΗΡΟ το gameplay του παιχνιδιού.Και αυτό γιατί το The Witcher 2 είναι ένα από τα πιο δύσκολα παιχνίδια που θα παίξετε ποτέ στην ζωή σας!Ας τα πάρουμε τα πράγματα απ'την αρχή όμως...

Το gameplay του παιχνιδιού έχει πλέον γίνει 100% action. Ξέχάστε την point and click δράση του πρώτου παιχνιδιού. Με το αριστερό κλικ του ποντικιού κάνουμε αδύναμες αλλά γρήγορες επιθέσεις, με το δεξί πανίσχυρες αλλά αργές επιθέσεις, με το spacebar βουτάμε σαν άλλοι τερματοτύφλακες για να αποφύγουμε τις επιθέσεις των εχθρών μας, με το Q χρησιμοποιούμε μία απ'τις 5 μαγικές επιθέσεις(ή αλλιώς Signs,τα Aard, Yrden, Igni, Quen και Axii) και με το R μπλοκάρουμε. Στο παιχνίδι εισάγεται το σύστημα των Vigor points. Αυτούς τους πόντους τους ξοδεύουμε κάθε φορά που μπλοκάρουμε μία επίθεση ή χρησιμοποιούμε μία μαγική επίθεση. Επίσης το adrenaline bar γεμίζει ανάλογα με το πόσο αίμα έχει χυθεί και, όταν ξεκλειδωθούν τα κατάλληλα skills, μπορούμε να εξαπολύσουμε ένα group finisher move, το berserk για να κάνουμε απάνθρωπα μεγάλο damage για ένα σύντομο χρονικό διάστημα και να χρησιμοποιήσουμε το heliotrope Sign, το οποίο κάμπτει τον χωροχρόνο, κάνοντας τους εχθρούς πολύ πιο αργούς, επιτρέποντας τον Witcher να τους ξεκάνει με την ηρεμία του! Στο δύσκολο έργο του, ο Geralt επιστρατεύει και την αλχημεία, μέσω της οποίας μπορεί να πιεί potions για να βοηθηθεί στις μάχες.Νέο επίσης στοιχείο είοναι η δυνατότητα ρίψης μαχαιριών ή βομβών, καθώς και η χρησιμοποίηση παγίδων για τέρατα αλλά και ανθρώπους. Με κάθε νέο level κερδίζουμε ένα talent point το οποίο το ξοδεύουμε στην αρχή σε ένα talent tree που περιέχει τα βασικά skills(περισσότερη ζωή, γρηγορότερo regeneration των vigor points κ.ο.κ), και αργότερα σε άλλα τρία, τα Swordmanship, Alchemy και Magic.



Αυτό πάνω κάτω, δεξιά αριστερά είναι το gameplay. Πάμε τώρα στο πιο αμφιλεγόμενο κομμάτι του παιχνιδιού, αυτό της δυσκολίας του!

Είπα πιο πάνω ότι το Witcher 2 είναι πανδύσκολο και αυτό θα σας το πουν οι πάντες που έχουν ασχοληθεί με το παίγνιο!Το Witcher 2 ξεκινά, όπως και κάθε παιχνίδι με RPG στοιχεία με τον Geralt να είναι σχετικά αδύναμος και χωρίς κανένα αξοσημείωτο skill. Λογικό, έτσι δεν είναι;Βεβαίως!Εξυπακούεται όμως ότι ο παίκτης πρέπει να μπορεί να κοντράρει στα ίσα τους εχθρούς του! Ελα όμως που το παιχνίδι είναι αδυσώπυτο και δεν συγχωρεί τα λάθη...

Στην εισαγωγή του παιχνιδιού ο παίκτης αναλαμβάνει το δύσκολο εγχείρημα να οδηγήσει μια ολόκληρη επίθεση σε ένα κάστρο.Η πρώτη μάχη του παιχνιδιού είναι εξαιρετικά εύκολη. Ελα όμως που πρέπει ο Geralt να αποκολληθεί από το κύριο σώμα και να χρησιμοποιήσει μια βαλίστρα για να σπάσει ένα οχυρό των εχθρών, και η βαλίστρα τυγχάνει να φυλάτται πάρα πολύ καλά από 7 ή 8 κακούς;Τότε το παιχνίδι δείχνει το κακό και αφιλόξενο χαρακτήρα του!Με λίγα λόγια, ο Geralt:
1)έχει πολύ μικρό life bar,
2)υστερεί σε πολεμικές ικανότητες, όπου ο παίκτης δεν έχει κάποιο τρομερό πλεονέκτημα ενάντια στους εχθρούς του, οι οποίοι τον περικυκλώνουν με κάθε ευκαιρία, ενώ δεν μπορεί να μπλοκάρει από όλες τις μεριές
3)δέχεται 200% damage από πίσω, καθιστόντας το γύρισμα της πλάτης ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΛΑΘΟΣ
4)οι μαγικές επιθέσεις, με εξαίρεση των Aard και Quen, είναι κυριολεκτικά άχρηστες και...
5)έχει μόνο 2 vigor points, τα οποία είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΛΙΓΑ. Φυσικά, χωρίς vigor points, no blocking!



Στον πρόλογο του παιχνιδιού θα έπρεπε να έχει γίνει καλύτερη δουλειά. Είναι κρίμα γιατί το παιχνίδι από την μέση και μετά παύει να είναι τόσο δύσκολο, αφού τότε θα έχετε κερδίσει και νέες πολεμικές τεχνικές αλλά και την κατάλληλη εμπειρία για να φέρετε εις πέρας κάθε μάχη! Από ένα σημείο και μετά, αν πεθάνετε κάπου, κατα πάσα πιθανότητα θα είναι επειδή κάνατε μεγάλη χαζομάρα και δεν εκτιμήσατε τον κίνδυνο σωστά. Αλλά στην αρχή του παιχνιδιού, ο παίκτης δεν μπορεί να μάθει απ'τα λάθη του γιατί αυτά σπανιότατα συγχωρούνται! Θα σας πάρει πολύ ώρα μέχρι τελικά να μάθετε να παίζετε σωστά και συνετά. Επιπλέον, δεν υπάρχει το στοιχείο της τακτικής και της στρατηγικής γιατί θα πρέπει συνεχώς να σκέφτεστε πως θα τους φάτε όλους χωρίς να σας περικυκλώσουν!Αν είναι δύο ή τρεις τότε εντάξει, αλλά όταν έχετε μπροστά σας 4-5 τότε τα πράγματα ζορίζουν αρκετά! Κάποια skills θα έπρεπε να είναι διαθέσιμα απ'την αρχή. Τουλάχιστον 4 vigor points ή μεγαλύτερη ζωή, ή τέλος πάντων τη δυνατότητα να μπλοκάρουμε από όλες τις μεριές ρε αδερφέ!



White hair, two swords... I'm that good(looking)!



Και περνάμε απ'το βραβείο απάνθρωπης δυσκολίας στο βραβείο καλύτερων γραφικών! Η in-house μηχανή που αναπτύχθηκε στα γραφεία της CD Projekt Red προσφέρει στους παίκτες μία πανδαισία όμορφων τοπίων, πειστικών λεπτομερειών και ρεαλιστικών μοντέλων! Τα γραφικά είναι ίσως ότι πιο όμορφο έχετε δει σε έναν fantasy κόσμο, αλλά δυστυχώς το τίμημα για αυτήν την πολυτέλεια θα είναι και για το PC σας αλλά και για 'σας, βαρύτατο. Αυτό γιατί το Witcher 2 είναι πολύ βαρύ και για να καταφέρετε να το τρέξετε με ένα ικανοποιητικό framerate θα περάσετε μεγάλο ζόρι. Κρίμα που δεν μπορώ να τραβήξω ωραίες in-game screenshots, αλλά το PC μου μάλλον θα χρειαστεί αναβάθμιση στο κοντινό μέλλον... Σαν να μην έφτανε αυτό, το παιχνίδι πάσχει από προβλήματα σταθερότητας, το lag είναι συχνό ανάλογα με το που βρίσκεστε(ή καμμιά φορά κολλά χωρίς κάποιον σημαντικό λόγο) και τα crashes είναι δυστυχώς, συχνά.Εχει ήδη κυκλοφορήσει patch, αλλά η κατάσταση παραμένει σοβαρή. Ευελπιστούμε γρήγορα σε λύση!

Ο ήχος βρίσκεται σε ανάλογα επίπεδα, με ατμοσφαιρικά κομμάτια που ενισχύουν το οπτικό κομμάτι του τίτλου. Οι ομιλίες είναι αρτιότατες, τα εφέ είναι πειστικά και εναρμονίζονται τέλεια με το παιχνίδι.
The Speeder 2



Μία από τις μεγαλύτερες πληγές αυτού του παιχνιδιού είναι περίεργη και πρέπει να την μελετήσουμε εις βάθος...

Οι δημιουργοί του παιχνιδιού μας υπόσχονται 40 ώρες gameplay, 4 διαφορετικά beginnings και 16 διαφορετικά φινάλε!Αυτό όντως αποτελεί μεγάλο κατόρθωμα το οποίο αυξάνει το replayability και έτσι εξηγείται το γεγονός ότι η πλοκή είναι τόσο ανεπτυγμένη και πολυδιάστατη. Πρέπει να ακούσετε τις φιλονικίες μεταξύ εμού και του Defex για το ποιός έχει κάνει την πιο σωστή επιλογή σχετικά με το σενάριο και τις ανατροπές που αυτό επιφέρει! Πραγματικά μοιάζει σαν να παίζουμε διαφορετικό παιχνίδι. Αλλού είναι το θέμα όμως...

Το ένα playthrough διαρκεί πολύ λιγότερο από 40 ώρες. Απλώς οι developers βασίζονται πάνω στην περιέργεια του παίκτη να ξαναπαίξει το παιχνίδι για να δει τα υπόλοιπα φινάλε! Αυτό για κάποιους, όπως και για μένα, δεν αποτελεί πρόβλημα. Θα ήθελα να ξαναπαίξω ένα πάρα πολύ καλό παιχνίδι ξανά και να κερδίσω κάτι διαφορετικό. Αλλά παράλληλα, δεν μπορώ να κρύψω το γεγονός ότι νιώθω κάπως cheated, ότι με απάτησαν και με ανάγκασαν να πέσω στην πολύ καλά στημένη παγίδα τους. Μέσα στο μυαλό μου υπάρχει ακόμα οι πεποίθηση ότι οι δημιουργοί επιμήκηναν πλασματικά την διάρκεια ζωής του παιχνιδιού...Οι 20 ώρες που με απασχόλησε περίπου το παιχνίδι δεν αρκούν για να γίνω master στα swordmanship και magic trees (νομίζω πως υπάρχει και level cap) και αυτό είναι κρίμα γιατί είναι αδύνατον για παίκτες που θέλουν να παίζουν με συνδυασμό μαγείας-σπαθιών να μην ξεκλειδώνουν ποτέ τα group finisher ή Heliotrope sign( τα οποία ξεκλειδώνονται μετά από μεγάλο αριθμό talent point), ακόμα και αν ολοκληρώσουν όλα τα sidequests και πάρουν όσο περισσότερο XP γίνεται. Απλά, το παιχνίδι μας προτρέπει να αφιερώσουμε όλα τα talent points μας σε ένα μόνο tree, αν θέλουμε να γίνουμε masters σ'αυτό. Αν υπήρχε τουυλάχιστον η επιλογή να ξεκινήσουμε ξανά το παιχνίδι κρατώντας το level και τα skills μας, δεν θα το έκανα τόσο μεγάλο θέμα!



Ηρθε λοιπόν η στιγμή της βαθμολογίας... δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με τα θετικά και αρνητικά στοιχεία του τίτλου. Δεν θα αρνηθώ ότι το The Witcher 2 έχει πολλά προβλήματα τα οποία το κρατούν απ'το να αγγίξουν την τελειότητα. Αν όμως κάποιος είναι διατεθιμένος να υποστεί όλα τα προβλήματα και τις ατέλειές του, θα ανακαλύψει ένα διαμάντι, το οποίο θέλει πολύ δουλειά ακόμα για να θεωρηθεί "ωραίο". Επειδή όμως, το πρωτόκολλο είναι πρωτόκολλο και ουδείς δεν μπορεί να το προσπεράσει, θα έβαζα στο Witcher 2...

Βαθμολογία:6/10

Διάρκεια:Απλά διαβάστε την παραπάνω παράγραφο...

Τιμή:Περί των 40€

Αν σας άρεσε δοκιμάστε:The Witcher:Enhanced Edition, οποιοδήποτε άλλο action-rpg σας κάνει κέφι!

The case that makes you and the case that breaks you: LA Noire review

Πρώτο μου review και ποιος καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει μία πολλά υποσχόμενη καριέρα στην δημοσιογραφία (λέμε τώρα) από το review του φανταστικού LΑ Noire της Rockstar games μιας εταιρείας που μας έχει χαρίσει άπειρες ώρες περιπλανήσεων σε παραλλαγμένες αμερικανικές πόλεις, στην άγρια δύση μέσω των προηγούμενων επιτυχιών της όπως το Red Dead Redemption και τα GTA. Και λέω φανταστικό διότι για μένα ένα παιχνίδι με το περιεχόμενο του LA Noire, δηλαδή εγκλήματα, δόσεις από CSI, LA την δεκαετία του 50 κ.α αποτελεί εκτός από αριστούργημα παιχνίδι βγαλμένο από την δική μου φαντασία.

Welcome Home
Η ιστορία έχει ως εξής. Βρισκόμαστε στην Αμερική και ποιο συγκεκριμένα στο LA την δεκαετία του 50. Αναλαμβάνουμε τον ρόλο ενός βετεράνου πλέον του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου τον Cole Phelps ο οποίος έχοντας τιμηθεί με τον αργυρό αστέρα επιστρέφει στην πατρίδα. Προσπαθώντας να βρει τρόπο να συνεχίσει να υπηρετεί τους συμπολίτες του αποφασίζει να καταταγεί στην αστυνομία του Los Angeles. Εκεί, μέσα από διάφορες υποθέσεις που θα του δοθούν θα προσπαθήσει να ανέβει στην ιεραρχεία της περίφημης LAPD περνώντας από δίαφορα τμήματα όπως το Vice και το Homicide σε μία εποχή όπου το έγκλημα κυριαρχεί και η ίδια η αστυνομία ταλανίζεται από υποθέσεις διαφθοράς. Παράλληλα χωρίς να θέλω να δώσω πληροφορίες για το σενάριο που θα χαλάσουν την εμπειρία του υποψήφιου παίκτη η ιστορία δεν είναι τόσο απλή όσο αρχικά φαίνεται και σύντομα ο Phelps θα έρθει αντιμέτωπος με ένα serial killer ενώ όσο περνά ο χρόνος η κατάσταση θα περιπλέκεται ακόμα περισσότερο. Παράλληλα μέσω cutscenes που χρησιμοποιούνται ως flashbacks από την μνήμη του χαρακτήρα, θα γνωρίσουμε περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από την πορεία του Phelps στον πόλεμο.

"LAPD, put your hands where I can see them!"
Αν περιμένετε να παίξετε ένα ακόμα παιχνίδι στα πρότυπα του GTA απλά ξεχάστε το. Εδώ είμαστε με την πλευρά του νόμου οπότε οποιαδήποτε ζημία, τρακάρισμα ή πάτημα πεζού προκαλέσουμε αυτή λαμβάνεται υπόψη στην τελική βαθμολογία μας. Το παιχνίδι χαρακτηρίζεται adventure με πινελιές action στοιχείων από τους τόπους του εγκλήματος ή ανάκριση μαρτύρων και υπόπτων. Και στο τελευταίο είναι εκεί που ακριβώς ξεχωρίζει το LA Noire από άλλα παιχνίδια του είδους αφού χρησιμοποιεί μία τεχνική motion capturing του προσώπου των ηθοποιών τελευταίας τεχνολογίας με αποτέλεσμα την καταγραφή και της παραμικρής κίνησης των ματιών και των χειλιών τους. Εμείς καλούμαστε ανάλογα των αντιδράσεων των υπόπτων κατά την διάρκεια των ανακρίσεων αυτών να διαπιστώσουμε αν μας λένε αλήθεια ή ψέματα και έχοντας μαζέψει στοιχεία από τους τόπους των εγκλημάτων να τους αναγκάσουμε να πουν την αλήθεια ή να παραδεχτούν την ενοχή τους. Όλες αυτές οι ερωτήσεις και η μελέτη των στοιχείων που έχουμε βρει γίνεται μέσω του σημειωματαρίου του Phelps, το οποίο μπορούμε να συμβουλευτούμε οποιαδήποτε στιγμή ακόμα και εν μέσω ανάκρισης. Άμα τα βρούμε σκούρα έχουμε στην διάθεση μας intuition points τα οποία κερδίζονται με κάθε level up και είτε μας αφαιρούν μία διαθέσιμη απάντηση από τις: Truth, Doubt, Lie, είτε μας δίνουν την ευκαιρία να ρωτήσουν την κοινότητα των συναδέλφων ντεντέκτιβς κάτι σας την βοήθεια του κοινού του τηλεπαιχνιδιού "Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος?" εμφανίζοντας ποσοστά με το τι απάντησαν άλλοι πριν από εμάς, είτε ακόμα εμφανίζει όλα τα υπό εξέταση στοιχεία σε έναν τόπο εγκλήματος ή σε κάποιον άλλο χώρο ενδιαφέροντος. Ο Phelps όταν δεν λύνει εγκλήματα μπορεί να βοηθήσει αστυνομικούς σε ανάγκη μέσω κλήσεων που δέχεται από το dispatch, να βρει κρυμμένα supercars της εποχής και να περιπλανηθεί στην πόλη τόσο σε free-roam (διαθέσιμο κάθε φορά που ο Phelps αλλάζει υπηρεσία) όσο και κατά την διάρκεια των αποστολών, με σκοπό να χαζέψει την πόλη ή και να βρει τα διάφορα αξιοθέατα του LA της εποχής.

Viva LA
Στον τομέα της παρουσίασης τα πράγματα είναι πολύ καλα. Τα γραφικά είναι ανώτερα του Red Dead Redemption όσο και του GTA IV, το facial animation όπως αναφέρθηκε και πριν είναι από άλλο πλανήτη ενώ η λεπτομέρεια της αμερικανικής μεγαλούπολης της εποχής, τόσο στο Noire κλίμα όσο και τα μικροαντικείμενα που συναντάς σε κάνουν να ταξιδεύεις και εσύ στην δεκαετία του 50. Όλα αυτά υπό τον ήχο μαγευτικής Jazz μουσικής και επιβλητικών και πάντα στο νόημα voice overs.

There is no perfect crime
Όχι δεν είναι όλα τέλεια. Τα αυτοκίνητα συμπεριφέρονται όλα λίγο πολύ το ίδιο και η οδήγηση κρίνεται υπερβολικά εύκολη ενώ υπάρχουν προβληματάκια με το framerate κάπου-κάπου. Το κυριότερο είναι πως το shooting κομμάτι είναι δεύτερης κοπής και δεν συμβαδίζει με την ποιότητα του υπόλοιπου παιχνιδιού (ίσως επειδή έριξαν όλο το βάρος της παραγωγής στο υπόλοιπο κομμάτι) ενώ οι δευτερεύουσες αποστολές που μας δίνει το dispatch είναι κατά βάση ίδιες και καταντάνε βαρετές μετά της 10-15 πρώτες. Η πόλη από την άλλη μπορεί να είναι καλοσχεδιασμένη, ώρες ώρες όμως φαντάζει κάπως άδεια ειδικά σε σχέση με τα όσα έχουμε συνηθίσει στην Liberty City.

"I think we found him, sir!"
Σίγουρα όμως το LA Noire αποτελεί ένα καταπληκτικό παιχνίδι που ανοίγει ένα νέο παράθυρο στην Rockstar για ποιοτικά sequels και είναι σίγουρα μία επιτυχία ειδικά αν αναλογιστούμε την αχαρτογράφητη περιοχή του gaming που επισκέπτεται. Όλοι πρέπει να του δώσουν μία ευκαιρία. Ακόμα και οι οπαδοί των action παιχνιδιών αφού θα βρούνε κάτι να τους αρέσει. Πολύ περισσότερο θα το εκτιμήσουν όσοι αρέσκονται να παίζουν ελαφριά adventrures, όσοι βλέπουν μανιωδώς αστυνομικές σειρές και ταινίες ενώ ούτε οι οπαδοί της Rockstar δεν θα μείνουν απογοητευμένοι αφού το στιλ της είναι παντού. Σίγουρα θα παραμείνει στην ιστορία και στην δική μου μνήμη ως ένα παιχνίδι που τόλμησε το κάτι διαφορετικό σε μία δύσκολη εποχή που όλοι ακολουθούν γνωστά μονοπάτια και όπως θα έλεγε και ο Οράτιος *SUNGLASSES OFF* "I think we found..." *SUNGLASSES ON* "...the game of the year!". Δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω ταπεινά μαζί του!

Θετικά
- Σενάριο

- Facial Animation

- Αποτύπωση λεπτομερειών της εποχής

Αρνητικά
- Δευτερεύουσες αποστολές που καταντάνε βαρετές.

- Περίμενα καλύτερο action κομμάτι.

Βαθμολογία: 9.2/10

Διάρκεια: περίπου 20 ώρες

Τιμή: περίπου 50ευρώ στην ελληνική αγορά

Αν σας άρεσε δοκιμάστε: Heavy Rain, σειρές αστυνομικού περιεχομένου (Horatio FTW)- δεν άντεξα εκδηλώθηκα.

Σημείωση: Προσωπικά δεν αντιμετώπισα πρόβλημα υπερθέρμανσης του PS3 όπως ακουγόταν στο Internet. Έχω το PS3 slim. Βέβαια έπαιζα όλη την ώρα με ανοιχτό το air-condition ώντας οπαδός της δροσιάς οπότε δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για την συμπεριφορά του σε άλλες θερμότερες συνθήκες.

Μίας και είναι το πρώτο μου review περιμένω με ανυπομονησία το feedback σας για να γίνομαι σιγά-σιγά όλο και καλύτερος. Ευχαριστώ!

Defex

Μα και πάλι Portal 2...

Ξέρω ότι σας έπρηξα με το προαναφερθέν παίγνιο, αλλά μόλις τελειώσαμε την co-op campaign με το Defex και στο hub, δηλαδή το "main menu" του co-op, παρατήρησα στο μεγάλο monitor που αναφέρει κάποια στατιστικά, το εξής τραγελαφικό...


τώρα, ή είμαστε γνώστες της l33t γλώσσας και δεν το ξέρουμε, ή είμαστε πειρατές και το παιχνίδι μας ξεσκέπασε...

Αυγουλάκι!

Δεν ξέρω αν θυμόσαστε το φινάλε του Half-life 2:Episode 2.Οσοι απο εσάς είστε γατόνια(ή το είδατε στο youtube), τότε τσεκάρετε τις παρακάτω φωτό από το Portal 2 και πείτε μου τι σας θυμίζει!


Στο Portal 2 θα συναντήσετε μπόλικα easter eggs, με πρώτο και καλύτερο το achievement που ακούει στο όνομα Narbacular drop, που παραπέμπει στην αρχική ονομασία του Portal.

Portal, Skype και άλλα πολλά...

Ισως λιγάκι καθυστερημένα έπαιξα και 'γω το Portal 2 της αξεπέραστης Valve. Το να γράψω review για το παιχνίδι τώρα είναι πιο ανούσιο και απ'το να κολλήσει κανείς ρόδες σε μία βάρκα.

Με λίγα λόγια, το βρήκα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ, οι εκπλήξεις δεν σταματάνε καθόλου και όσοι πραγματικά αφιερώσουν χρόνο ώστε να απορροφηθούν στην ιστορία του παιχνιδιού, δεν θα χάσουν!Το co-op μας περιμένει ακόμα για να το τελειώσουμε, αν και ο Defex και 'γω έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο. Δεν ξέρω τι λένε οι άλλοι, αλλά το παιχνίδι είναι unplayable αν δεν υπάρχει συμπαίκτης τον οποίο ξέρεις και μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί του.

Το Skype, το οοποίο χρησιμοποιούμε σε καθημερινή πλέον βάση για να επικοινωνούμε, δεν λειτουργεί πλέον. Λίγες μέρες πριν, η Microsoft αγόρασε την υπηρεσία αυτή για 8.5 δις δολλάρια. Τι ακριβώς τρέχει; Αγνωστο. Πάντως κανείς δεν είναι ευχαριστημένος.

Πρώτα το PSN, τώρα το Skype... ποιός έχει σειρά;

Recognised!

Στο PCMaster Ιουνίου, όπως μαρτυρά και η εικόνα, δημοσιεύτηκε το χιουμοριστικό αρθράκι μου, με θέμα τα gaming Chuck Norris facts!Recognised!

Guess who's back...

Για κάποιους, ο Γολγοθάς που ακούει στο όνομα Πανελλήνιες και κάνει ακόμα και τα πιο γερά καρύδια να σπάνε, πέρασε. Ευτυχώς, εγώ είμαι ένας απ'αυτούς, ενώ η σωτηρία για τους υπόλοιπους θα έρθει 2 μέρες αργότερα, καθώς τους περιμένει ένα ακόμα μαθήμα στο οποίο θα εξεταστούν. No matter...

Το αίσθημα της ελευθερίας, όπως πολύ καλά καταλαβαίνετε, είναι ανεκτίμητης αξίας. Επιτέλους μετά από 1,5 αγχωτική εβδομάδα, τα βάσανα τελειώσαν και μπορώ επιτέλους να αφοσιωθώ στο πολυαγαπημένο μου hobby. Την κλωστοϋφαντουργία!

Special thanks go to:Assassin's Creed Brotherhood, για την συντροφιά που μου κράτησε όλες αυτές τις ώρες που έπρεπε να διαβάζω και στην λάμπα του γραφείου μου, για τις υπερωρίες που έριξε αναμμένη...

Επιτέλους μας δίνεται η ευυκαιρία να κρατήσουμε ένα blog το οποίο θα ανανεώνεται σχεδόν καθημερινά. Οπως πρέπει, δηλαδή! Πρώτο μας καθήκον θα είναι το review του The Witcher 2,το οποίο έσπειρε την διχόνοια ανάμεσα στους δυο συντάκτες, τόσο για τις επιλογές που κάναμε in-game, αλλά και για την -αληθινή- αξία του(Review θα ανέβει μάλλον μέσα στην εβδομάδα). Μετά, έχει ο Αλλάχ!

Gotta say, it feels good to be back!

We're coming...23/5

Time for some music!

Μου αρέσουν πάρα πολύ τα soundtrack ταινιών και παιχνιδιών. Ξυπνούν αναμνήσεις μέσα μου κάθε φορά που τα ακούω. Για αυτό θα παραθέσω ίσως το αγαπημένο μου κομμάτι που έχει δημιουργηθεί ποτέ για παιχνίδι, το οποίο δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία ποτέ να παίξω αφού όταν βγήκε ήμουν πολύ μικρός για να το εκτιμήσω. Είναι το κομμάτι που συνόδευε τους ταξιδευτές στο μαγικό Vvardenfell.






Συνεχίζω με το επίσης αγαπημένο soundtrack του Oblivion(το οποίο έχω λιώσει σε αντίθεση με το Morrowind). Όπως καταλάβατε την τιμητική της σε αυτό το post θα έχει η σειρά των Elder Scrolls.






Τέλος θα βάλω και το soundtrack του αναμενόμενου Skyrim που ελπίζω να πάει την σειρά ένα βήμα μπροστά.